Μεγαλώνω, γυρίζοντας την πλάτη στο χρόνο!

Ποτέ μου δεν συμπάθησα τους αριθμούς – είναι τόσο ξύλινοι και άχρωμοι που με κάνουν να τους αντιπαθώ. Μόνο οι λέξεις πάντα με γοήτευαν… οι λέξεις που εμπεριέχουν κρυμμένα συναισθήματα και εμπειρίες μιας ολάκερης ζωής, εκείνες οι λέξεις που περιγράφουν τις διαδρομές που έκανα, εκείνες που με φέρνουν κοντά στους ανθρώπους που νοιάζομαι και αγαπάω!
Ναι… μεγαλώνω!… ε!… και; Ποτέ δε φοβήθηκα το χρόνο. Έχω μάθει να χαλαρώνω και ν’ απολαμβάνω τη διαδρομή, άλλοτε ισορροπώντας, άλλοτε ακροβατώντας και κάποιες φορές αλητεύοντας -πάντα ελεύθερος από