ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΙΔΗΨΟΥ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΜΑΪΟΥ
Ποιος τυλίγει σαρμαδάκια μόνος του; το τύλιγμα στα αμπελόφυλλα θέλει, εκτός από επιδεξιότητα, παρέα, χέρια και κέφι. Σε χρόνο ρεκόρ στη βεράντα, τυλίξαμε μια ολόκληρη κατσαρόλα που μπήκε αμέσως στη φωτιά. Τα υλικά, φερμένα με πολλή αγάπη από τη Νίκη, ήταν λεμόνια από τον κήπο της, λάδι που είχε μαζέψει η ίδια τις ελιές, δυόσμο από τη γλάστρα της, ρίγανη από το Πήλιο προσφορά της Νατάσσας…

Αφήσαμε τα ντολμαδάκια, σαρμαδάκια ή γιαπράκια γιαλαντζί να κρυώνουν και να μας περιμένουν και φύγαμε για Ωρεούς μέσω Ν. Πύργου για ψαράκι στο λιμάνι. Σταματήσαμε στην παραλία της Νησιώτισσας, περπατήσαμε δίπλα στη θάλασσα και μαζέψαμε χαμομήλια και αναμνηστικές πετρούλες.
Μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο υπαίθριο μουσείο των Ωρεών, όπου δεσπόζει ο πέντε τόνων μαρμάρινος ταύρος σε φυσικό μέγεθος και στη μικρή συλλογή αρχαίων που στεγάζεται ακριβώς δίπλα του, καθίσαμε πεινασμένοι στο τραπέζι. Έφτασαν όλα τα καλά, σε χορταστικές μερίδες, ήπιαμε τσίπουρα, κρασιά και ούζα, με τον απαλό Φλοίσβο της θάλασσας δίπλα μας. Φύγαμε γεμάτοι όχι μόνον από φαγητό αλλά και χαρά και χαλάρωση για απογευματινό ύπνο.

Η διένεξη δύο μελών το βράδυ της Παρασκευής που αναστάτωσε όλη την ομάδα είχε περάσει οριστικά στο παρελθόν. Η συζήτηση, ανάλυση, σύνθεση του έντονου γεγονότος διευθετήθηκε με ομαλό τρόπο και μπήκαμε γρήγορα σε δημιουργικούς ρυθμούς και διάθεση. Το γεγονός αυτό, αναμενόμενο και φυσιολογικό σε μια σύναξη αγνώστων ανθρώπων ήταν ένα καλό τεστάρισμα ποιότητας της παρέας των συγκατοίκων. Μετά από αυτή την κρίση περάσαμε όλοι σε άλλο επίπεδο επικοινωνίας.

Άλλωστε γι’ αυτό γίνεται αυτό το εγχείρημα, για να δούμε τις αντοχές μας στα δύσκολα γιατί τα εύκολα, είναι εύκολα…