Τα ερωτήματα που αναδύθηκαν από την πρώτη μας συνάντηση το Σάββατο ήταν αρκετά αλλά κυριάρχησε ένα:

Πόσο έτοιμοι είμαστε να εγκαταλείψουμε τις ιδιωτικές μας αυτοκρατορίες και να δημιουργήσουμε έναν, ας πούμε, κοινωτικό τρόπο ζωής; πόσο ικανοί είμαστε να περάσουμε μέσα από το συρματόπλεγμα της μοναξιάς και να βγούμε στο ανοιχτό πεδίο του απρόβλεπτου; όσο και αν αισθανόμαστε επιτακτική την ανάγκη συγχροτισμού, μάλιστα μετά την τεράστια περίοδο εγκλεισμού, μπορούμε να επιλέξουμε τα πράγματα που θα βάλουμε σε κούτες και βαλίτσες για να μετακινηθούμε στον νέο μας τρόπο ζωής; Τελικά μήπως είμαστε πολύ μεγάλοι για να κάνουμε μια τόσο μεγάλη τομή στη ροή της ζωής μας; και, διαθέτουμε αρκετά φρέσκο πνεύμα και ψυχή ζωντανή ικανά να ζήσουν νέα τοπία; το τελευταίο απαντήθηκε με γέλια και βλέμματα αλληλοκατανόησης. 😃

Κατά τα άλλα χαρήκαμε που συναντηθήκαμε όσοι, λιγοστοί και τολμηροί, βρεθήκαμε αυτό το δροσερό ανοιξιάτικο απόγευμα. Αποχαιρετιστήκαμε με αγάπη και την υπόσχεση να έχουμε το επόμενο ραντεβού μας ένα απόγευμα Παρασκευής, κάποια στιγμή μέσα στον Μάϊο.❤️