Η κοινωνική ομάδα των ηλικιωμένων καθορίζεται από τα 65 έτη και μετά. Πριν είναι οι μεσήλικες και πιο πριν οι νεαροί. Πόσες φορές καθώς διανύαμε τα νεανικά μας χρόνια είπαμε “Νοιώθω σαν γέρος/γριά…” και πόσες φορές τώρα έχουμε αισθανθεί νεαρά εφηβόπουλα, γεμάτοι δύναμη, καθαρή σκέψη και αποφασιστικότητα. Ο αριθμητικός προσδιορισμός της ηλικίας είναι μια συμβατική έννοια, όπως η ευθεία γραμμή, που δεν έχει καμμία σχέση με την ζωντανή πραγματικότητα. Όπως ολόκληρη η φύση, η ζωή έχει κύκλους, καμπύλες και καμπές που μας ταξιδεύουν μπρος- πίσω στο χρόνο με πολλούς τρόπους.

Ωστόσο τα κοινωνικά στερεότυπα επιμένουν να διαχωρίζουν τις γενιές με σταθερές οριοθετήσεις που δείχνουν αξεπέραστες. Αυτός ο διαχωρισμός, διαπιστωμένα, προκαλεί κάθε είδους κοινωνικών εξαιρέσεων, μια κατάσταση εξαιρετικά δυσάρεστη για όλους. Οι νέοι είναι άμυαλοι, τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν και οι ηλικιωμένοι είναι άχρηστοι και καλά θα κάνουν να κάτσουν δίπλα στον τάφο τους ήσυχα-ήσυχα… Κι όμως, τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα και μας διδάσκουν με την πρωτογενή σοφία και απλότητά τους, οι νέοι είναι αυτοί που δημιουργούν τους δυναμικούς στροβίλους και προσφέρουν τον οραματισμό του μέλλοντος και οι ηλικιωμένοι είναι αυτοί που προσφέρουν τη σοφία και τις γνώσεις τους σε πολλά πεδία που βρίσκονται σε εξέλιξη. Μια δημιουργική αλληλεπίδραση θα ήταν ιδανική, αν συνέβαινε…

Αντί αυτού εμείς, τα μεγάλα παιδιά, που έχουμε την τύχη να έχουμε φτάσει ως εδώ κι εξακολουθούμε να έχουμε φρέσκες ιδέες και κέφια και διεκδικούμε το μέλλον που μας αρνούνται, διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε σε θέση κοινωνικής εξαίρεσης λόγω ηλικίας. Και προς μεγάλη μας θλίψη μιλάμε για ηλικιακό ρατσισμό. Βλέπουμε ότι θεωρούμαστε “διαφορετικοί” άρα δεν έχουμε όλα τα δικαιώματα στη ζωή και την ποιότητα που μας αναλογεί γιατί απλούστατα δεν είμαστε πια παραγωγικές οικονομικές μονάδες. Όμως η θεώρηση του ανθρώπου ως μία οικονομική μονάδα και μόνον είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν θα την κάνουμε εδώ.

Αυτό που θα κάνουμε εδώ, από αυτό εδώ το βήμα, είναι να ανοίξουμε τη συζήτηση για τον ηλικιακό ρατσισμό, κυρίως αυτόν που αφορά την Τρίτη Ηλικία. Αυτή τη συζήτηση, σε συνδυασμό με τα Δικαιώματά μας στην Ποιότητα Ζωής θέλουμε να την διαχύσουμε στην κοινωνία. Να ευαισθητοποιήσουμε και να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει.

Διεκδικούμε το παρόν και το μέλλον μας! Τα κοινωνικά δικαιώματα είναι ένας τεράστιος τομέας που συμβαδίζει με την ιδέα της συγκατοίκησης και την συμπληρώνει.

Δεν είναι και πολύ πίσω το γεγονός της καφετέριας στη Νέα Σμύρνη που αρνήθηκε να σερβίρει ηλικιωμένους πελάτες. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι και έχουμε “φάει πόρτα” από μαγαζιά, από τη δουλειά, τους νεώτερους συγγενείς ακόμη και από το σύστημα υγείας…

Καλείστε όλες και όλοι, άντρες και γυναίκες της ομάδας μας, να καταθέσετε τις δικές σας εμπειρίες και γεγονότα που έχετε ζήσει, τις γνώμες σας αλλά και τα σχετικά άρθρα που θα βρείτε.